Sabah erken uyanıyorum. Eskiden daha da erkendi, 5 dedin mi ayaktaydım; şimdi 6 oldu. O saatten itibaren de radarlar sonuna kadar açık akşam evime gelene kadar bir tane güleryüzlü insan görebilir miyim diye bakınıp duruyorum. Otobüste, indiğim yerde, minibüste yandan geçen arabanın içinde. Bir tane gülümseyen insan görsem azıcık enerji kırıntısı toplayacağım, can bulacağım sanki. Yok yok yok...Böyle akşama kadar numunelik tek sırıtık olarak gezip duruyorum.Haksızlık etmeyeyim bir de twitterda gülümseyen "Günaydın"laşan dostlar var. Ama geri kalanı resimdeki gibi...
Kış mevsimine rağmen güneş bile bulutların arasından kendini göstermeye çalışıyorken bu somurtuk suratlı insanlara katlanamıyorum. Hayatta şükredecek milyonlarca şeyi varken somurtmayı tercih eden tüm sabah somurtukları, aşağıdaki ilandan bir parça gülümseme koparın lütfen... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder